Tussen de kantoorkolossen aan de zuidzijde van de A10 en de Prinses Irenebuurt aan de noordzijde ligt een gebouw uit de jaren zeventig, ontworpen als kantoor, in gebruik als school en nu weer gebracht naar haar oorspronkelijke functie. Hoewel het bestaande gebouw zelfstandig op de kavel staat, is het onderdeel van een grotere familie van gebouwen in de lineaire zone tussen de hoogbouw van de Zuidas en de lage woningbouw aan de noordzijde. En ondanks dat ieder gebouw een eigen karakter heeft, delen zij een belangrijke waarde: de groene strook die deze gebouwen omgeeft en met elkaar verbindt. Met de herontwikkeling wordt de vrije ruimte rondom het gebouw ingericht als tuin. De bestaande betonnen gevel, met haar uitgesproken brutalistische karakter, is vervangen door een gevel die in veel aspecten het diapositief is van de bestaande gevel. Een open raster maakt het gebouw toegankelijk in plaats van gesloten. Grote ramen met gebogen glas maken het gebouw transparant in plaats van donker. Ornamenten in brons maken het gebouw verfijnd in plaats van grof. Gepolijst beton met natuursteen toeslag maakt het gebouw levendig in plaats van doods. Bij al deze elementen is ervoor gezorgd dat het solide karakter een echo vormt van het oorspronkelijke karakter.