De Alan Turing is met twintig sociale huurwoningen een voorbeeld van omgekeerde gentrificatie tussen de nieuwgebouwde koop en middenhuur in de wijk. Het project is verankerd in het plein en de bestaande bouwstructuren eromheen. De relatie met de openbare ruimte is aangezet door de leefruimte van de woningen met openslaande deuren direct te verbinden met het nieuwe plein; de margezone is zo direct ontsloten met de woning en het plein. De gevel is uitgewerkt in verschillende tinten rood, oranje en roze die zorgdragen voor een hoog kwalitatief gebouw met diepte en aandacht in de gevel. Het gevelritme wordt benadrukt door gevelbanden in uitstekend metselwerk rondom het gebouw en de externe draagstructuur van de balkons aan de achterzijde. Beide elementen worden gebruikt om blauwe regen en kamperfoelie te laten groeien. Aan de zijgevel, grenzend aan het voetpad, is het portret van Alan Turing gemetseld in een donkerrode 2 cm uitstekende gevelsteen. Het is een ode aan materiaal, vakmanschap en de naamgever van het plein.